۲۳/فروردین/۹۵, ۱۵:۲۹
اعوذ بالله من الشيطان الرجيم
بسم الله الرحمن الرحيم
أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لَا يُفْتَنُونَ ﴿۲- عنكبوت﴾
آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند (۲)
بسم الله الرحمن الرحيم
أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لَا يُفْتَنُونَ ﴿۲- عنكبوت﴾
آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند (۲)
روايت شده هركه در يكى از ماه‌هاى حرام سه روزى پىدرپى كه پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بگيرد، ثواب نهصد سال عبادت براى او نوشته شود.
در مورد وعده‌هاي پاداش خداى متعال در مورد اين اعمال كم فكر كن.
آيا عاقل در اين مورد سهل انگارى مى كند!
به خود خطاب كن:
اى كسى كه ادعاى ايمان به وعده‌هاى خداوند متعال را دارى!
درباره اين منافع بزرگ و بسيار با ارزش چه مى گويى؟
آيا مى توانى قيمتى مانند منافع دنيوى و نعمتهاى پست دنيا بر آن بگذارى!
كاخى از كاخهاى بهشت را كه خدا در مقابل يك تسبيح در اين شب به تو وعده داده ، قيمت گذارى كنى ؛
سپس به حال خود بينديش و ببين چقدر به دنيا حريص هستى!
چگونه بخاطر از بين رفتن كالاهاى با ارزش دنيا از تأسف مى‌ميرى!
همان كالاهايى كه در مقابل كوچكترين كالاهاى آخرت بى ارزش هستند.
علت بى علاقگى به پاداش آخرت و علاقه به نعمتهاى دنيا، چيزى جز ضعف ايمان به جهان غيب و لوازم آن است؟!(1)
"فرازي از المراقبات: در فصل اعمال مهم نيمه شعبان"
فرازي از كتاب المراقبات، مراقبت ماه رمضان، خوش‌گماني به خدا و تفاوت آن با بي مبالاتي در دين:
برادرم! روايات مى‌گويد:
كسى به خدا خوش گمان نبوده، مگر اين كه خداوند با همان گمان، با او رفتار كرده است.
ولى خيلى‌ها فريب خورده و بى مبالاتى در دين را با خوش گمانى به خدا اشتباه گرفته‌اند. (2)
اگر شيطان براى انسان چنين وانمود كند كه گناه او ناشى از خوش گمانى او به خداست بايد از او دليل خواسته و بگويد: اگر واقعاً چنين است پس چرا در مورد رزق خود خوش گمان نيستم - رزقى كه خداوند آن را تضمين نموده و با سوگند بر آن تأكيد كرده است.
و اگر به عنايت و لطف و كرم او خوش گمانى، اين صفات، فقط مربوط به امور اخروى نيست و اگر در امور دنيايت نيز به كرم او معتقد هستى چرا وقتى اسباب رزق را از دست مى‌دهى مضطرب شده و به كرم او تكيه نمى‌كنى؟
و چرا بخاطر حاجت‌هاى دنيوى اين همه غصه خورده و اندوهگين مى‌شوى؟
آيا اگر پدر پولدار و با محبّتى داشتي كه روزى تو را تضمين كرده بود، به سخن او اعتماد و ضمانت او را قبول نمى‌كردى؟ آيا عنايت خدا را كمتر از لطف پدرت مى دانى؟
يا مى‌ترسى ناتوان باشد!
يا احتمال مى‌دهى از تو دريغ كند!
يا باور ندارى كه او ارحم الراحمين ،
تواناترين قدرتمندان
و بخشنده‌ترين بخشندگان است.
(1) مولا اميرالمؤمنين علي عليه السلام:
مَا بَالُكُمْ تَفْرَحُونَ بِالْيَسِيرِ مِنَ الدُّنْيَا تُدْرِكُونَهُ وَ لَا يَحْزُنُكُمُ الْكَثِيرُ مِنَ الْآخِرَةِ تُحْرَمُونَهُ.
شما را چه مي‌شود، به اندكي از دنيا كه دست مي‌يابيد بسيار شادمان مي‌شويد؛ بسياري از آخرت را از دست مي‌دهيد و اندوهگين نمي‌شويد!
فرازي از خطبه 113 نهج البلاغه
(2) رسول خدا صلوات الله عليه و آله فرمودند: زماني فرا مي رسد كه اگر مردم در انجام فرامين الهي كوتاهي كنند مي‌گويند إن الله غفور رحيم (همانا خداوند آمرزنده و مهربان است)
و اگر كار حرامي مي كنند مي گويند إن الله لا يغفر ان شرك به و يغفر مادون ذلك لمن يشاء… (خداوند شرك را نمي آمرزد اما از ساير گناهان براي هر كه بخواهد مي گذرد.)
كافي، ج2، ص91، ح 12