بيان حقيقت منافاتى با اتحاد فرق اسلامى ندارد!

[علی 110]

بسم الله الرحمن الرحیم

مطالب بیان شده در ذیل قسمتی از کتاب لولا فاطمه ی آیت الله محمد علی گرامی است:
http://ketaab.iec-md.org/FAATEMEH_ZAHRAA...mi_04.html

بيان حقيقت منافاتى با اتحاد فرق اسلامى ندارد!

گاهى گفته مى‏شود [b]اساسا نبايد مسئله خلافت پس از پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و چيزهائى از اين قبيل، در جامعه كنونى مطرح شود زيرا اين‏ها موجب اختلاف فرق اسلامى خواهد شد و استدلال به كريمه قرآن «واعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا»(72) مى‏نمايند
معمولاً هم در اين گونه موارد مى‏گويند: دشمن پشت دروازه است، هر گونه بيان مطلبى كه مضر به رفاقت گروهها مى‏باشد همكارى با استكبار جهانى است و... و از اين قبيل حرفها.
لكن بايد توجه نمود كه بيان حقيقت دين و مذهب، بيان فطرت است. اختلاف از ناحيه كسانى است كه بر خلاف فطرت و حقيقت دين كار مى‏كنند، ... بيان حق و حق‏طلبى هرگز مصداق اختلاف افكنى (مذموم) نيست. اين بيان عينا همانند آن است كه كسى مال يا ناموس ديگرى را بربايد و چون مظلوم فرياد كند، بگويند ساكت شو كه اختلاف مى‏شود!


آيات قرآنى و روايات مذهبى با تعبيرات گوناگون وارد شده است كه هر يك مربوط به جايى وناظر به موردى است. قرآن همان طور كه منادى وحدت و ضد تفرقه است. دعوت داعيان الهى را بهترين سخن مى‏داند:
«و من أحسن قولاً ممّن دعا إلى الله و عمل صالحا و قال إنّني من المسلمين؛
چه كسى خوش سخن‏تر از آن كه دعوت به خدا كند و عمل شايسته نمايد و بگويد كه من از مسلمانان هستم.»(73)
دعوت همه انبياء موجب اختلاف در جامعه شده، عدّه‏اى مؤمن به برنامه پيامبران و عده‏اى كافر شدند و درگيرى‏هاى شديدى بين آن دو گروه پيدا شده است.

قرآن مى‏فرمايد:
« كان الناس أمّة واحدة فبعث اللّه النبيّن مبشّرين و منذرين...؛
مردم همه يك پارچه بودند خداوند پيامبران را براى تبشير و انذار فرستاد و كتاب را به حق همراهشان كرد تا بين مردم در موضوع اختلافشان حكم كند و در آن اختلاف نكردند مگر كسانى كه كتاب را دريافت كرده، پس از آن كه دلائل روشن به آنان رسيده بود، از سر ظلم...»(74)

پس مردم پيش از نزول كتب و ارسال رسل يك پارچه بودند يعنى اختلاف مذهبى نداشتند زيرا مذهبى و كتابى نبود...، ليكن اگر انبياء نبودند همه در گمراهى و ضد ارزش و خلافت فطرت بودند، با آمدن انبياء اگر همه اصلاح نشدند اقلاً عده‏اى نجات يافتند، دعوتى كه براى نجات غريق باشد اختلاف افكنى نيست. اختلاف را آنها مى‏افكنند كه ستم مى‏كنند، انحصارطلبى مى‏كنند، حق ديگران را مى‏برند، ادّعاى ناحق مى‏كنند، غصب حكومت و مقام مى‏كنند. آن گاه اگر كسى بگويد شما شايسته نيستيد مى‏گويند اختلاف نيفكنيد، در حقيقت اين مطللب را چماقى براى استثمار و استعباد مردم مى‏كنند.

آيات قرآنى همه جا از دعوت پيامبر و اصرار و پافشارى مرز ميان مؤمنين و كفّار سخن مى‏گويد:
«قل يا أيها الكافرون لا أعبد ما تعبدون و لا أنتم عابدون ما أعبد...»(75)
و هرگز قرآن و پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اختلاف افكن نمى‏شوند.

آيه «واعتصموا بحبل اللّه» نيز مربوط به «وحدت اجتماعى» به معنائى كه امروزه گفته مى‏شود نيست،
صريح آيه اين است كه حبل الله، ريسمان الهى، را محور قرار دهيد و همه به آن چنگ بزنيد
نه اين كه به هر صورت و با هر ترفند سعى كنيد يكپارچه باشيد.

اساسا منظور از «حبل الله»، اجتماع يك جامعه نيست كه آن يك امر اعتبارى است بلكه منظور يك امر حقيقى تكوينى است،

در روايات هم آمده كه منظور از «حبل الله» ريسمان ولايت على عليه‏السلام و امامان پس از او مى‏باشد،


همانچه كه در دعاى ندبه هم مى‏خوانيم: «و حبل الله المتين و صراطه المستقيم؛ على عليه‏السلام پس از پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ريسمان محكم الهى و صراط مستقيم او بود»

روايت ابن يزيد از امام كاظم عليه‏السلام و جابر از امام باقر عليه‏السلام را ببينيد:
«على بن ابى طالب حبل الله المتين است» و «آل محمد حبل الله است كه خداوند دستور به تمسك به آن داده است».

در تفسير على بن ابراهيم هم آمده: «منظور توحيد و ولايت است».

در روايت معانى الاخبار صدوق آمده است: حبل الله قرآن است، امام و قرآن از هم جدا نيستند، قرآن به امام هدايت مى‏كند و امام به قرآن»(76)


نكته ديگرى كه لازم است مورد توجّه قرار گيرد اين است كه بحث علمى وتحقيق تاريخ، وحدت را بر هم نمى‏زند بلكه نوع برخورد و درگيرى جدال و مراء و تعصّب است كه به ناراحتى و جدائى مى‏انجامد وگرنه حتى بحث‏هاى مربوط به اصل توحيد ميان مسلم و كافر، اگر انسانى و بدون عصبيّت انجام شود هيچ گونه منافاتى با رفاقت و همزيستى مسالمت‏آميز ندارد. خود من شخصا احيانا با برخى افراد غير معتقد به اصل اسلام بحث داشته‏ام و او مى‏گفت مى‏ترسم تكفيرم كنيد گفتم حرفت را بگو! توانستم روشنت مى‏كنم، نتوانستم روابط انسانى هست.

به روايات احتجاجات ائمه عليهم‏السلام و دستوراتى كه درباره مناظره با اهل تسنن داده‏اند رجوع كنيد و به خصوص دو جلد كتاب مرحوم طبرسى را به دقت ملاحظه فرماييد كه هرگز اهل بيت عليهم‏السلام به بهانه وحدت و مانند آن، كتمان حقايق نكرده‏اند.

مى‏گويند: «زمان فرق مى‏كند، اكنون در برابر قدرت استكبارى آمريكا و مانند آن هستيم،...»

مگر در زمان اهل بيت جنگ‏هاى برون مرزى در جريان نبود، مگر سپاه اسلام درگير جنگ‏هاى مهم با يهود و مسيحيّت نبود؟!


به اين جمله حضرت صادق عليه‏السلام اكتفا مى‏كنم كه به محمد بن نعمان فرمود دقت كنيد:
«خاصموهم و بيّنوا لهم الهدى الذي أنتم عليه و بيّنوا لهم ضلالهم و باهلوهم في علي عليه‏السلام ؛
با آن‏ها بحث و جدال كنيد و راه هدايتى كه داريد نشانشان بدهيد و گمراهيشان را برايشان روشن كنيد و در مورد على عليه‏السلام با آن‏ها مباهله نماييد.»(77)



(72) - آل عمران /103.
(73) - فصلّت /33.
(74) - بقره، 213.
(75) - به اين مناسبت بايد عرض كنم بيان مسائل اجتماعى و اخلاقى اسلام نيز اجتهاد و تخصص مى‏خواهد، روايات، اطلاق و تقييد و عموم وخصوص و... دارند، هم دعوت به صبر داريم هم دعوت به جهاد، هم اصرار بر كسب و كار داريم و هم مذمّت جمع ثروت (به حسب ظاهر برخى ادلّه)... اين مجتهد است كه بايد موارد آن‏ها را تشخيص دهد. در قديم حتى سخنرانيهاى مجالس عمومى نيز در اختيار مجتهدان بود و اينك...
(76) - به تفسير برهان و نور الثقلين در ذيل آيه 103 آل عمران رجوع فرماييد.
(77)- الفصول المختارة، تأليف سيد مرتضى، ص 284.

[وحید110]

بنده نیز از یکی از علمای بزرگ قم از اهالی معنا و معرفت پرسیدم که تکلیف ما چیست ؟ چه کنیم در بحث با اهل سنت و وهابیت ؟

ایشون فرمودند در بحث منطقی و محترمانه اتحاد به هم نمیخورد .ولی توهین و فحاشی و ... در حال حاضر در حضور ایشان چه بسا حرام باشد !

همچنین فرمودند اگر میخواهید مناظره کنید باید وارد به مباحث باشید و شما هم سوالاتی که دارید مطرح کنید .

کتاب ۳۱۳ سوال رو هم توصیه کردند .

این پست رو هم بخونید

در مورد بحث توی همین تالار و حضوری برای خیلی از ما پیش اومده با هم بحث کنیم و دوستی هم به هم نخوره . حتی باعث پیشرفت دوستی بشه .

به قول مولا علی (علیه السلام) نه افراط و نه تفریط
این هم مثل بقیه بحث ها ... با حفظ شرایط و اصول مربوط به خودش

التماس دعا

[UNNAMED]

ای قربونه دهنت! منم حرفم همینه:

نقل قول:در اینجا یاد سخنان مقام معظم رهبری افتادم که ایشان در نماز جمعه و جای دیگر هم فرموده بودند : ما هرگز از «غدیر» و از «الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة علی» دست بردار نیستیم و از معتقداتمان دست بردار نیستیم( و با کسی هم که مخالف ما باشد دعوا نمی‌کنیم)، آقا به نقل از ثقه ای در جلسه‌ای فرموده بودند: تاریخ را همانطور که هست بگویید، اما جریحه دار نکنید، سب و لعن نکنید، حرف متینی است، من نیز این سخنان را با ادله خود اهل سنت و به طور علمی نقل کردم تا حقایق روشن شود.

این رو هم بخوانید:

نظرات بزرگان شیعه در مورد تندروی‎‎های برخی از منبری‎های شیعه

تقریب میان مذاهب مختلف اسلامی از جمله ضروریات امت اسلام است که با سراسری شدن موج بیداری اسلامی در جغرافیای جهان اسلام، بر اهمیت آن دوچندان می افزاید.اختلاف میان این مذهب بزرگ اسلامی در شرایط کنونی هدفی است که در نهایت تامین کننده منافع غرب می باشد و جای بسی تاسف دارد که پیاده نظام اختلاف میان شیعه و نی در میان خود مسلمین است.

یکی از بزرگان و مسئولین سابق حوزه می‎گفت که یکی از علمای اهل سنت به او گفته بود از جانب ما از فلانی تشکر کنید؛ ما ایشان را از دوستان خودمان می‎دانیم نه دشمنان خود! گفتم چرا؟! آن عالم سنی گفته بود که بعد از پیروزی حزب‎الله در جنگ 33روزه موجی ایجاد شده بود که جوانان ما به شیعه علاقه‎مند شدند و مدام علیه ما موضع‎گیری می‎کردند و سؤال می‎کردند که چرا شما علیه شیعه حرف می‎زنید؟! مگر نمیبینید که این‎ها چطور جلوی اسرائیل ایستاده‎ و موجب سرافرازی مسلمین شده‎اند؟! مانده بودیم چه کنیم و چطور آن‎ها را توجیه کنیم.

وقتی آن سخنرانی‎‎های آن روحانی شما آمد، موج برگشت. ما گفتیم ببینید! شیعه این است نه آن! آبی شد بر آتش شعله‎ور دل جوان‎ها!

شنیده‎ام این حرف به گوش آن روحانی رسیده و ایشان از حرف‎هایشان توبه کرده‎اند.

اما در این میان بزرگان و علمای راستین اسلام همواره در جهت اتحاد میان مسلمین کوشیدند و بارها و بارها در منابر و سخنرانی های خود بر اهمیت آن تاکید داشتند.

امام خمینی (رحمت‎الله‎علیه):

اختلاف امت اسلامی سم کشنده است

«بر جمیع سخنرانان، چه در محیط‎‎های باز و چه بسته و تمام نویسندگان، تکلیف حتمی شرعی است که حتی به‎طور اشاره و کنایه، از گفتار و نوشته‎‎های اختلاف‎انگیز اجتناب نمایید که امروز اختلاف برای امت اسلامی سم کشنده است و باید بدانند که ایجاد اختلاف در محیط حاضر، جز تبعیت از نفس اماره و شیطان درونی و خدمت به ابرقدرت‎ها خصوصا آمریکای جهان‎خوار، نیست و از منکرات بزرگی است که شیطان به اسم اسلام، بر زبان‎ها و قلم‎ها جاری می‎کند و باید بدانند که انقلاب اسلامی تاب تحمل آن را ندارد و متخلف را مجازات خواهد کرد.

صحیفه نور، ج 14، ص 157، 12/1/ 1360

مقام معظم رهبری:

صمیمیت‎ها را از بین نبریم!

بعضی از ما غفلت می‎کنیم از اینکه ایجاد اختلاف مذهبی، نقشه و طرح دشمن است برای اینکه ما را مشغول به خودمان کند. غفلت می‎کنیم؛ همه همت یک شیعه می‎شود کوبیدن سنی، همه همت یک سنی می‎شود کوبیدن شیعه.

خوب، این خیلی تأسف‎آور است و دشمن این را می‎خواهد. نقطه مقابلش هم هست: یک عده بلند شوند بروند قم، لابه‎لای کتاب‎های شیعه را نگاه کنند، ببینند کجا اهانت به مقدسات اهل سنت است، از او عکس بگیرند، بیایند تو محافل سنی پخش کنند، ببینید آقا! این کتاب‎های شیعه است. یا یک گوینده نادان، غافل یا مغرضی روی منبر نسبت به مقدسات اهل سنت حرف مهمل و بدی بزند؛ این را نوار کنند، سی‎دی کنند، بروند اینجا آنجا پخش کنند، بگویند ببینید آقا! این شیعه است. این را به او بدبین کنند، او را به این بدبین کنند. این معنایش چیست؟ «و تذهب ریحکم» یعنی چه؟ یعنی همین دیگر. وقتی تفرقه پیدا شد، وقتی نسبت به هم سوءظن وجود داشت، وقتی یکدیگر را خائن دانستیم، طبیعی است که با هم همکاری نخواهیم کرد. همکاری هم اگر بکنیم، با هم صمیمی نخواهیم بود. این همان چیزی است که دشمن دنبال اوست. هم عالم شیعه، هم عالم سنی، باید این را بفهمند، این را درک کنند.

23/2/1388 در دیدار نخبگان سنی و شیعه کردستان

بهجت عارفان(رحمت‎الله‎علیه):

شریک جرم قتل شیعیان نشویم

حضرت آیت‎اللهالعظمی بهجت درباره برخی از رفتار‎‎ها به نام عیدالزهرا فرمودند: «چه بسا… این کار‎‎ها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانی که در بلاد و کشور‎های دیگر در اقلیت هستند گردد؛ دراین‎صورت اگر یک قطره خون از آن‎‎ها ریخته شود ما مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود».

کتاب «در محضر حضرت آیت‎الله العظمی بهجت»، ص ۱۳۸

حضرت آیت‎الله العظمی وحید خراسانی:

مگر نگفته بودم سر درس من توهین به خلفاء ممنوع است!

ماجرا از آنجا آغاز شد که آیت‎الله‎العظمی وحید خراسانی در حین درس، روایتی از کتاب تفسیر کبیر امام فخر رازی را قرائت کردند و در حین قرائت این روایت درباره خلیفه دوم اهل تسنن، عمربن‎خطاب، پس از نام ایشان، عبارت «رضی الله عنه» را به‎کار بردند. پس از این عده‎ای از طلاب با صدای بلند کلماتی را خطاب به خلیفه دوم بیان کردند که این عمل با واکنش صریح حضرت آیت‎الله‎العظمی وحید خراسانی روبه‎رو شد. در این هنگام، مرجع تقلید شیعیان، با عصبانیت خطاب به توهین‎کنندگان فریاد زدند: «مگر نگفته بودم سر درس من از این‎گونه کلمات به‎کار نبرید!» هم‎زمانی این واکنش آیت‎الله‎العظمی وحید خراسانی با ایام سوگواری شهادت بانوی دو عالم، حضرت فاطمه زهرا (سلام‎الله‎علیها) می‎تواند نشان از عدم جواز توهین به خلفا و مقدسات اهل‎سنت در پوشش احترام و ارادت به اهل‎بیت (علیهم‎السلام) باشد

-----------------------------------------------------------------

امام علی علیه السلام:

العلماء حکّام علی النّاس

علما حاکمان بر مردمند

------------------------------------

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف:

و امّا الحوادث الواقعة فارجعوا فیها إلی رواة حدیثنا (أحادیثنا) فإنّهم حجّتی علیکم و أنا حجّة الله

در حوادث و پیشامدها به راویان حدیث ما رجوع کنید، زیرا آنان حجّت من بر شمایند و من حجّت خدایم.

-------------------------------------------------------------

توصیه امام صادق به شیعیان درباره اهل سنت:

به عیادت مریض های اهل تسنن بروید !

امانت آنها را ادا كنید!

به نفع آنان در دادگاه شهادت دهید!

در تشییع جنازه مردگان آنها حضور پیدا كنید !

در مساجد آنها نماز بگذارید !

تا بگویند كه فلانی جعفری است بگویند فلانی شیعی است كه این گونه عمل می كند و این من را خوشنود می‌سازد !

« من صلی معهم فی الصف الأول كان كمن صلی خلف رسول الله »

كسی كه به همراه برادران اهل تسنن در صف اول نماز جماعت شركت كند مانند كسی است كه پشت سر رسول خدا صلی الله علیه وآله نماز خوانده و به او اقتدا كرده باشد !

یاحق

[علی 110]

دوست عزیز توصیه های امام صادق را بنده هم خوانده هم
حتی تک تک مطالبی را که ذکر کرده اید


هیچ یک را مانع تبیین حق از باطل که به آن امر موکد شده است نمیابم

---

قبلاً هم در پیام خصوصی از من پرسیدید
جواب هم گرفتید:

اهل سنت چند دسته هستند
اگر شخصی حق بر او عرضه شد
یعنی اثبات شد برایش حقانیت امیرالمومنین
و بعد باز عناد ورزید نسبت به اقرار حقانیت مولا و غاصب بودن عاصبان و نسبت به دشمنان اهل بیت که دشمنان خدا هستند محبت داشت بله
باید نسبت که چنین کسی دشمنی ورزید!
که از لوازم ایمان است! بلکه از مهمترین لوازم ایمان است
هر قدر بخواهید در این موضوع میتوانم در حد وسعم پاسخ را بر اساس آیات قرآن و روایات شرح کنم
اما اکثریت قریب به اتفاق اهل سنت جاهل هستند نسبت به بسیاری از حقایق

همانطور که سیره ی خود اهل بیت هم دشمنی با کسانی نبوده که به علت جهل به اهل بیت حتی توهین می کرده اند!

اما محبت ورزیدن قلبی غیر از حفظ احترام است

و غیر از رعایت حقوق متقابل جماعت اسلام نسبت به یکدیگر است

محبت قلبی ورزیدن نسبت به کسی که محبت دشمن اهل بیت در قلبش وجود دارد با لوازم ایمان مغایرت دارد! بخش کوچکی از آیات و روایاتش هم بالا تقدیم شده است

نمی شود یک دست در گردن حسین بن علی و دوستارانش انداخت و دست دیگر را در گردن شمر و پایه گذاران سقیفه و دوستارانشان

اگر مایل بودید آیات و روایات در این زمینه تقدیم میشود

نظری هم بیافکنید:
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: كسى كه دوست دارد در كشتى نجات سوار شود و به ريسمان استوار الهى تمسّك جويد، بايد على عليه السّلام را دوست بدارد و با دشمنانش، دشمن باشد، سپس به ائمه هدايت، از فرزندان او پيروى نمايد، زيرا آنان جانشينان و اوصياى من و حجّتهاى خدا پس از من بر مردمند، و سروران و راهبران پرهيزگاران به سوى بهشت، همانها هستند، حزبشان، حزب من و حزب من حزب خداست و حزب دشمنانشان حزب شيطان است.
ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏2، ص: 364

حنش بن معتمر گويد:
بر امير المؤمنين على بن ابى طالب (علیه السلام) در حالى كه در رحبه (محلّى در كوفه) تكيه زده بود داخل شدم و گفتم:
السّلام عليك يا امير المؤمنين و رحمة اللَّه و بركاته، چگونه صبح كردى؟
حضرت سربلند كرد و جواب سلام مرا داد و فرمود:
صبح كردم در حالى كه دوستدار دوستان، و صبركننده بر دشمنى دشمنانمان هستم، همانا دوست ما در هر شبانه روز منتظر
راحتى و گشايش است، و دشمن ما بناى كار خود را بر پايه‏اى نهاده كه سخت نااستوار و لغزان است، اين بناى او بر لب پرتگاهى است كه وى را در آتش دوزخ مى‏افكند.

اى ابا المعتمر براستى كه دوست ما نمى‏تواند ما را دشمن بدارد، و دشمن ما نمى‏تواند ما را دوست بدارد، همانا خداى متعال دلهاى بندگان را بر دوستى ما سرشته، و دست از يارى دشمن ما شسته، پس دوست ما توان دشمنى ما، و دشمن ما توان دوستى ما را ندارد، و هرگز دوستى ما و دوستى دشمن ما در يك دل نگنجد زيرا كه «خداوند براى يك مرد دو دل در درونش ننهاده است» تا با يكى گروهى را و با ديگرى دشمنان همان گروه را دوست بدارد.
امالى شيخ مفيد-ترجمه استادولى، متن، ص: 259

ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ في‏ جَوْفِه(4- احزاب)
خداوند براى هيچ كس دو دل در درونش نيافريد

امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه شریفه میفرمایند:
خداوند در درون هیچ کس دو قلب قرار نداده که با یکی گروهی را و با دیگری دشمنان آنها را دوست بدارد.

تفسیر قمی، ج2،ص149

---

(۱۲/فروردین/۹۲ ۲:۴۲)UNNAMED نوشته است:  
می‎تواند نشان از عدم جواز توهین به خلفا و مقدسات اهل‎سنت در پوشش احترام و ارادت به اهل‎بیت (علیهم‎السلام) باشد

بدون شک توهم پوچی است که کسی متوهم شود که تبیین حق از باطل بر اساس ادله ی قرآنی و منابع خود اهل سنت توهین یا تفرقه افکنی است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


و بدون شک از اولی ترین بدیهیات است که توهین جایگاهی در بحث اعتقادی و علمی ندارد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[UNNAMED]

نقل قول:UNNAMED نوشته است:
می‎تواند نشان از عدم جواز توهین به خلفا و مقدسات اهل‎سنت در پوشش احترام و ارادت به اهل‎بیت (علیهم‎السلام) باشد

(۱۲/فروردین/۹۲ ۱۲:۳۱)علی 110 نوشته است:  بدون شک توهم پوچی است که کسی متوهم شود که تبیین حق از باطل بر اساس ادله ی قرآنی و منابع خود اهل سنت توهین یا تفرقه افکنی است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

سلام و عرض ادب

دست شما درد نکنه.....حالا ما شدیم متوهم!!

اگه اینطوری بخوای با برادران اهل سنت بحث بکنید به جای اینکه بیان سمت شیعه

میرن سمت وهابیت!!!

من همچین حرفی زدم؟

برادر، نقل قولی که در پست قبل آورده ام را دوباره بخوانید(قسمت آبی):

نقل قول:در اینجا یاد سخنان مقام معظم رهبری افتادم که ایشان در نماز جمعه و جای دیگر هم فرموده بودند : ما هرگز از «غدیر» و از «الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة علی» دست بردار نیستیم و از معتقداتمان دست بردار نیستیم( و با کسی هم که مخالف ما باشد دعوا نمی‌کنیم)، آقا به نقل از ثقه ای در جلسه‌ای فرموده بودند: تاریخ را همانطور که هست بگویید، اما جریحه دار نکنید، سب و لعن نکنید، حرف متینی است، من نیز این سخنان را با ادله خود اهل سنت و به طور علمی نقل کردم تا حقایق روشن شود.

(۱۲/فروردین/۹۲ ۱۲:۳۱)علی 110 نوشته است:  و بدون شک از اولی ترین بدیهیات است که توهین جایگاهی در بحث اعتقادی و علمی ندارد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

پس خواهشا از دوستان بخواهید از حمایت توهین کننده گان و فتنه انگیزان

دست بردارند!

---

هیچ اختلاف واقعی میان شیعیان و سنی‎ها وجود ندارد و بنده خادم همه عراقی‎ها هستم. بنده همه مردم را دوست دارم، دین اسلام دین محبت است و از اینکه دشمنان توانستند میان مذاهب اسلامی تفرقه بیندازند شگفت زده‎ام. اختلاف میان شیعه و سنی تنها در مسائل فقهی منحصر است. شیعیان باید پیش از اهل تسنن به دفاع از حقوق اجتماعی و سیاسی سنی‎ها بپردازند. گفتمان ما بر دعوت به وحدت استوار است و بنده بارها گفته و باز هم می گویم که نگویید سنی‎ها برادرانمان هستند بلکه آنها نفس و جان ما هستند. من به خطبه‎های نماز جمعه اهل سنت بیشتر از خطبه‎های شیعیان گوش می دهم.بنده در پژوهش‎های فقهی از فتوای اهل سنت یاد می کنم، ما در کعبه و نماز و روزه متحد هستیم. زمانی که سنی‎ها در دوران دیکتاتوری به من می‎گفتند که شیعه شده‎اند علت تشیع را از آنان می پرسیدم که تاکید می کردند ولایت اهل بیت(علیه السلام) را پذیرفته‎اند. من به آنها می‎گفتم که علمای سنی از ولایت اهل بیت(علیه السلام) دفاع کرده‎اند. شهروندان سنی همانند شیعیان در قبرهای دسته جمعی زنده به گور شدند. من از همه کسانی که در پی حقوق خود هستند حمایت خواهم کرد.

<حضرت آیت الله سیستانی>

[علی 110]

(۱۲/فروردین/۹۲ ۱۷:۱۴)UNNAMED نوشته است:  
سلام و عرض ادب

دست شما درد نکنه.....حالا ما شدیم متوهم!!

سلام خدمت شما

من شخص مشخصی را خطاب نداده ام که می فرماید شما را متوهم خطاب کرده ام

متوهم کسی است که می پندارد بحث علمی و منطقی و بدون توهین درباب تبیین حق و باطل مصداق تفرقه افکنی است!

و تمام حرف ما هم در این پست فقط همین جمله است که:

بیان حقایق مسلم بر اساس ادله ی قرآنی و خود منابع اهل سنت منافاتی با وحدت ندارد و تفرقه افکنی نیست

(۱۲/فروردین/۹۲ ۱۷:۱۴)UNNAMED نوشته است:  

هیچ اختلاف واقعی میان شیعیان و سنی‎ها وجود ندارد ...
<حضرت آیت الله سیستانی>

اگر کسی فکر کند که مراد از این سخن اختلاف درباب مسائل اعتقادی بین شیعه و سنی است حتماً سر سوزنی از عقاید این دو دسته اطلاعی ندارد

اگر اختلافی نبود این همه خون دل خوردن و احتجاجات امیرالمومنین و حضرت فاطمه و سایر ائمه ی معصومین و علمای شیعه در طول 1400 سال بر سر چیست؟

روز قیامت که میشود:

يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتيلاً (71-اسراء)
روزى كه هر گروه از مردم را با امامشان بخوانيم، نامه هر كه به دست راستش داده شود، چون بخواند بيند كه به اندازه رشته باريكى كه درون هسته خرماست، به او ستم نشده است. (71)


آِیا اختلافی وجود ندارد بین کسی که معتقد است امام و پیشوای بر حق بعد از رسول خدا امیرالمومنین است
و
کسی که معتقد است جانشین بر حق رسول خدا خلیفه ی اول است



آیا تفاوت بنیادی در مسئله ای که در بهشتی و جهنمی شدن افراد و سرنوشت ابدی افراد نقش دارد اختلاف واقعی نیست؟




بدیهیات را منکر نشویم بهتر است دوستان

[علی 110]

مجلسى (رحمة الله علیه):- مقصود از جماعت مسلمين همان امامان بر حقّند و كسانى كه بدانها گرويدند زيرا آنها به يك روش و عقيده‏ اند كه در آن اختلافى نيست
چنانچه در معانى الاخبار از صدوق نقل شده است از امام صادق (علیه السلام) كه پرسيدند از رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) كه جماعت امّت كيانند؟
فرمود:
جماعت امّتم اهل حقّند گر چه اندك باشند و فرقه و دسته‏ بندى‏ ها أهل باطلند گر چه بسيار باشند

و روايت ديگر از عبد اللَّه بن يحيى علوى آن را به رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) رسانيده كه از آن حضرت سؤال شد: جماعت امّتت چيست؟

فرمود: آنها كه بر حق‏ باشند گر چه ده تن باشند.

و در روايت ديگر مردى نزد امير المؤمنين (علیه السلام) آمد و گفت:
مرا خبر ده از سنت و بدعت، هر آن چيزى است كه بعد از او پديدار گرديده است،
جماعت‏ اهل حقّند اگر چه كم باشند و تفرفه اهل باطلند اگر چه بسيار باشند.

أصول الكافي / ترجمه كمره‏اى، ج‏3، ص: 724

[وحید110]

به اندازه کافی در این مورد صحبت شده است در تالار .
طبق تکلیف عمل میکنیم . نشر حقیقت به صورت محترمانه و منطقی

وقت گذاشتن بر سر موضوعی که بار ها و بار ها در ورد ان صحبت شده به جز اتلاف وقت چه سودی دارد؟!!
در پناه خدا

[علی 110]

به علاوه اگر این جمله را که: اهل سنت و شیعه هیچ اختلاف واقعی ندارند را مبنی بر مسائل اعتقادی بگیریم مانند این است که بگوییم حق مانند باطل است
یا اصلاً حق و باطلی وجود ندارد


عَلِيٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِيٍّ يَدُورُ حَيْثُمَا دَارَ
علي با حقّ است و حق با علي. هر کجا علي باشد، حق هم آن جاست.


الأمالي (للصدوق)، ص 89؛ الجمل، ص 81؛ الأمالي (للطوسي)، ص 548؛ کفاية الأثر في النص علی الأئمة الإثنی عشر، ص 20؛ سنن الترمذي، ج 5، ص 633؛ الإمامه و السياسه، ج 1، ص 98؛ المستدرک علی الصحيحين، ج 3، ص 135؛ تاريخ مدينة دمشق، ج 42، ص 448؛ المناقب، ص 104.

[seiied110]

نگویید

سنی‎ها برادرانمان هستند بلکه آنها نفس و جان ما هستند.( حضرت آیت الله سیستانی)

کاش سخن بالا در عمق جانمان ریشه کند و بعد در موارد سنی وشیعه گفتگو کنیم . و حال یک سوال: آیا در شرایطی که جان انسانهای بیگناه در حال ریختن است ، آیا جایی که اسلام در خطر است ، آیا در جایی که دشمن در پشت دروازه های شهر است ما باید بر سر این بحث کنیم که حق با کیست ؟ آیا حرف حق را در هر زمان و هر مکان باید زد . چه بسیار حق گویی هایی که تفرقه انگیز بوده اند ! معنای حد و حدود وحدت را من از این جمله که خلیفه دوم بارها در مورد مولا علی علیه السلام گفته فهمیدم : لولا علی لهلک العمر ! اگر علی نبود عمر هلاک می شد !